و اینک تهران

«و اینک تهران!» پروژه‌ایه برای فکر کردن به محصولات، خدمات و سامانه‌هایی که ممکنه از آینده‌های آخرالزمانی تهران جلوگیری کنن. این پروژه یک پروژه‌ی مادره که می‌تونه درون خودش مجموعه‌ای از کارگاه‌ها، استودیو‌ها، پروژه‌ها و سایر همکاری‌ها رو تعریف کنه و به انجام برسونه.

تمام فعالیت‌های این پروژه رو می‌شه از لنز آینده‌پژوهی (Futures Studies) و طراحی گمانه‌زنانه (Speculative Design) مورد خوانش قرار داد. به همین دلیل جنس مواجهه‌ی این پروژه با آینده‌های نامطلوب شهر تهران هم برای حل مسائل واقعی حال حاضر یا آینده‌ی شهر نیست. در واقع «و اینک تهران!» آینده‌های ناخوشایند تهران رو دستاویزی قرار می‌ده برای ایجاد تغییر در شکل مواجهه با مسائل. در نهایت ۳ ویژگی تمام فعالیت‌های این پروژه رو با هم ارتباط می‌ده: جنبه‌های نوآوری، نگاه آینده‌پژوهانه و تلاش برای مواجهه با آینده‌های ناخوشایند شهر تهران.

گروه سناریوتیو

آغاز پروژه‌ی «و اینک تهران!» حاصل گپ و گفت‌های ماهان و پویان است که با وجود فعالیت در زمینه‌های متفاوت یک علاقه‌ی مشترک دارند: سناریو. نتایج هم‌فکری‌ها و همکاری‌های متعاقب این دو نفر در قالب مجموعه‌ی سناریوتیو مطرح می‌شه که فعالیت اصلیش رو می‌شه طراحی سناریومحور دونست. سناریوتیو به دنبال تولید آینده‌هایی باورپذیر برای بررسی تاثیرات محصولات طراحیه؛ محصولاتی که یا هنوز خلق نشدند یا توسعه پیدا نکردند. سناریوتیو در این مسیر از ترکیب دیزاین فیکشن به عنوان یک حوزه‌ی طراحی و برنامه‌ریزی بر پایه‌ی سناریو به عنوان نماینده‌ای از طراحی مبتنی بر اندیشه استفاده می‌کنه.

پویان و ماهان هر دو از اعضای سابق پژوهشکده‌ی CAST و فارغ‌التحصیل معماری از دانشگاه ایالتی نیویورک هستند و در حال حاظر در لابراتوار نوآوری شهر آینده مشغول فعالیت هستند. ماهان در کنار مدیریت نوآوری با استفاده از برنامه‌ریزی بر پایه‌ی سناریو و طراحی استراتژیک روی موضوع سازمان فضایی شبکه‌های واقعیت ترکیبی متمرکز شده. پویان هم علاوه بر فعالیت در حوزه‌ی روایت‌گری به دنبال گمانه‌زنی درباره‌ی ابعاد انتقادی و برانگیزاننده‌ی محصولات و خدمات آینده است.

همراهان پروژه

«لابراتوار نوآوری شهر آینده» پلتفرمی است برای کنش طراحان انسان-محور، استراتژیست‌های طراحی، و کسانی که به حل مسئله از راه طراحی علاقه‌مند هستند تا با مشارکت و تجربه‌گری به ایجاد نوآوری بپردازند. شهر آینده برای استارت‌آپ‌ها نقش همکار رشد را بازی می‌کند تا بتوانند از تجربیات و داشته‌های طراحان و استراتژیست‌های با تجربه بهره بگیرند و همینطور برای سازمان‌های بزرگ‌تر به عنوان مشاور نوآوری عمل کرده تا با بکارگیری ظرفیت‌های نوآوری دستاورد‌های جدیدی در مسیر توسعه خود کسب کنند.

مرکز نوآوری شهری تهران (توییک) در سال ۱۳۹۵ با هدف ارائه‌ی راه‌حل‌‌های نوین در عرصه‌ی فعالیت‌های فضامند و متاثر از گفتمان شهر هوشمند برای شهر معاصر ایرانی تاسیس شد. الگوی فعالیتی توییک در قالب نسل دوم تولید دانش و بر پایه‌ی طراحی پژوهش-محور و پژوهش مبتنی بر طراحی استوار است. توییک سعی در ایجاد جایگاهی در شبکه‌ی بین‌المللی تولید، تبادل و به‌کارگیری دانش در عرصه‌ی نوآوری شهری دارد.

مدرسین کارگاه

پویان بیزه، ماهان مهرورز، سپهر صالحی، کسری قویدل، سهیل باقری

مشاورین پروژه

حمیدرضا موسوی، نشید نبیان، مینا بزرگمهر، امیرحسین طاهری، علی ابهری، شادی عزیزی، علی نقوی، رها اشرفی، حسین مدنی، مهدی نجفی

توسعه دهندگان

آرزو خامسی، انیسا مطهر، بنفشه جوان،‌ پریسا بیزه، حامد ابراهیمی، ریحانه زندیان، زهرا کاظمی، سارا ثقفی مقدم، سبا ثابت، سحر عسگری، سمین اشراقی، سید حسام موسوی‌نژاد، سیده موژان آیت اللهی، شایسته زمانی، شیدا هاشم پور،‌ صالح اسدزاده، صدف دانش پژوه، علیرضا داوری‌نژاد، علیرضا کلانتری، فرناز فرشاد، لنا وفایی، محمد زنجانیان، ملیحه وصفی‌نژاد، مهسا زمانی، مهسا هذبی، نرگس قدیانی، نگار احمری، نوا خلوصی، نیلوفر حسینی، نیما قانعی

فعالیت‌های ما

کارگاه «آیا طراحی تهران را نجات خواهد داد؟»

هدف اصلی این کارگاه طراحی محصولات، خدمات و سامانه‌هاییست که در یک بزنگاه مشخص درآینده توسعه‌ پیدا می‌کنند و می‌توانند از وقوع یک آینده‌ی نامطلوب و نابودگر برای شهر تهران جلوگیری کنند. هدف این تمرینِ طراحی بیش از اینکه حل مسائل شهر تهران باشد، روشن‌ساختن وضعیت‌های طراحی است که می‌توانند در آینده‌ی این شهر رخ دهند. در گام بعدی دیدن چنین طرح‌هایی می‌تواند زمینه را برای گفتگو پیرامون وضعیت امروز شهر و دغه‌های شهروندان نسبت به وضعیت جاری روشن کند. خروجی این کارگاه در قالب ۳ پروژه‌ی طراحی در لینک زیر موجود می‌باشد.

کارگاه‌های «به روایت داده‌های تهران»

اولین گام در راه شناخت آینده‌های نامطلوب شهر تهران، پیدا کردن رویه‌هاییست که در حال حاضر در شهر اتفاق می‌افتند. جمع‌آوری داده بهترین راه برای رصد وضعیت موجود و در نتیجه یافتن چنین رویه‌هاییست. بنابراین در این سری از کارگاه‌ها، شرکت‌کنندگان تلاش کرده‌اند به شکلی طراحانه به جمع‌آوری داده و مصورسازی آن‌ها بپردازند. هر گروه یک موضوع و یک موضع را انتخاب کرده‌اند و با توجه به آن و با شناخت از ابزار جمع‌آوری و مصور‌سازی که در دسترس داشته‌اند نسبت به تکمیل کارها اقدام کرده‌اند. ۱۳ پروژه از فعالیت شرکت‌کنندگان در لینک زیر موجود می‌باشد.